قرص کمر درد و 25 داروی روتین برای درمان موثر کمر درد

قرص کمر درد چقدر موثر است؟

داروهایی که برای کاهش کمردرد و گردن درد طراحی شده اند، نقشی اساسی در ارائه تسکین هدفمند و افزایش کیفیت زندگی برای افرادی که با این مسائل رایج و در عین حال ناراحت کننده سر و کار دارند، ایفا می کنند.

هر نوع قرص کمر درد دارای فواید متمایز و عوارض جانبی بالقوه است که بر اهمیت طرح‌های درمانی فردی تأکید می‌کند. انواع مختلفی از داروها برای کمر درد ساخته شده اند.

عوامل اساسی که بر انتخاب داروی مسکن برای کمردرد و گردن درد تأثیر می‌گذارند عبارتند از نوع درد، شرایط پزشکی زمینه‌ای، تداخلات دارویی احتمالی و پاسخ‌های فردی.

علاوه بر این، عوامل خاص مرتبط با شرایط عبارتند از:

نوع: درد نوروپاتیک یا درد غیر نوروپاتیک
شدت: خفیف، متوسط ​​یا شدید
مدت زمان: حاد، تحت حاد یا مزمن
در نظر گرفتن شخصی این عناصر، انتخاب مناسب ترین و موثرترین رویکرد درمانی را تضمین می کند.

استفاده از چندین نوع مسکن برای کمردرد و گردن درد

در برخی موارد، کمردرد و گردن درد با علل متعدد با دو یا چند نوع دارو درمان می شود. به عنوان مثال، درد پس از جراحی همراه با اسپاسم عضلانی معمولاً از طریق ترکیبی از یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID) و یک شل کننده عضلانی برطرف می شود.

استفاده از بیش از یک نوع داروی ضد درد نیز یک استراتژی درمانی برای بهینه سازی تسکین درد و محدود کردن مصرف مواد افیونی است. استفاده از مواد افیونی به دلیل خطرات بالقوه ایمنی مرتبط با سوء استفاده و استفاده بیش از حد محدود است.

انواع قرص کمر درد

استامینوفن

مکانیسم دقیق استامینوفن ناشناخته است، اما تحقیقات نشان می دهد که آنزیم های سیکلواکسیژناز در سیستم عصبی مرکزی را مسدود می کند تا تولید پروستانوئیدها (مواد شیمیایی که باعث درد و تب می شوند) را کاهش دهد و درک مغز از درد را کاهش دهد.

استامینوفن (تیلنول) به طور موثر درد و تب را در بیشتر افراد کاهش می دهد، اما تاثیر قابل توجهی بر التهاب ندارد.

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)، قرص کمر درد قوی
NSAID ها از عملکرد آنزیم های سیکلواکسیژناز در سیستم عصبی مرکزی و محیطی جلوگیری می کنند تا از تولید پروستانوئیدها در کل بدن جلوگیری کنند.

این داروها در صورت عدم وجود عوامل خطر مهم مانند زخم معده یا بیماری قلبی عروقی، خط اول درمان برای کمردرد محسوب می شوند. همه NSAID ها به طور کلی برای درمان درد به یک اندازه موثر در نظر گرفته می شوند و داروهای رایج در این دسته عبارتند از:

ایبوپروفن
ناپروکسن
ملوکسیکام
سلکوکسیب
دیکلوفناک

NSAID ها همچنین در کرم های موضعی برای تسکین درد موضعی، از جمله دیکلوفناک (ولتارن) و ترولامین سالیسیلات (Aspercreme) موجود هستند.

شل کننده های عضلانی

شل کننده های عضلانی بر روی گیرنده های سیستم عصبی مرکزی و مستقیماً در بافت عضلانی عمل می کنند تا اسپاسم (سفتی) را کاهش دهند و انقباض خود به خود یا غیرارادی عضلات (مانند تکان، پرش یا گرفتگی) را که باعث اسپاسم می شوند متوقف کنند.

در موارد کمردرد، زمانی که NSAID ها بی اثر باشند، این داروها درمان خط دوم محسوب می شوند. 13 شل کننده عضلانی رایج مورد استفاده عبارتند از:

باکلوفن (لیورسال)
کاریزوپرودول (سوما)
سیکلوبنزاپرین (Flexeril)
متوکاربامول (روباکسین)
تیزانیدین (Zanaflex)

درمان با شل کننده های عضلانی به دلیل خطر عوارض جانبی بالقوه معمولاً به کوتاه مدت (2 تا 3 هفته) محدود می شود.

 

 

مطالعه کنید: آمپول کمر درد چیست؟ و 4 درمان موثر تزریقی برای کمر درد

 

قرص کمر درد و ضد تشنج

داروهای ضد تشنج مانند گاما آمینوبوتیریک اسید (GABA)، یک ماده شیمیایی طبیعی در مغز عمل می کنند که به آرام کردن سیستم عصبی و کاهش درد عصبی کمک می کند.

داروهای ضد تشنج برای درمان کمر و گردن درد ناشی از آسیب یا فشردگی عصبی، مانند فتق دیسک، و برای مدیریت شرایط درد مزمن نوروپاتیک مانند فیبرومیالژیا استفاده می‌شوند.

داروهای ضد تشنجی که برای مدیریت کمردرد و گردن استفاده می شوند عبارتند از:

گاباپنتین (نورونتین)
پرگابالین (Lyrica)

این داروها برای تسکین کوتاه مدت درد نوروپاتیک موثر هستند اما تنها تسکین متوسطی را برای دردهای مزمن ارائه می کنند.

قرص کمر درد، داروی ضد افسردگی با اثرات تسکین دهنده درد

برخی از داروهای ضد افسردگی با افزایش مقدار مواد شیمیایی موجود در مغز (سروتونین و نوراپی نفرین) که برای عملکرد مطلوب سیستم عصبی از جمله تنظیم درد مورد نیاز است، درد را کاهش می دهند. داروهای این دسته شامل 18 دارو است:

دولوکستین (Cymbalta)
ونلافاکسین (Effexor)
آمی تریپتیلین

داروهای ضد افسردگی برای مدیریت درد مزمن نوروپاتیک موثر هستند اما به طور قابل توجهی بر درد حاد یا غیر نوروپاتیک تأثیر نمی گذارند. 19 با این حال، پرداختن به افسردگی و درمان آن، درد ناشی از هر علت و عملکرد کلی را بهبود می بخشد.

کورتیکواستروئیدها

کورتیکواستروئیدها (گاهی اوقات گلوکوکورتیکوئیدها نامیده می‌شوند) اثرات ضد التهابی و سرکوب‌کننده‌ای قوی دارند که درد و ناراحتی ناشی از التهاب اعصاب نخاعی، مانند فتق دیسک یا آرتریت نخاعی را کاهش می‌دهد.

تزریق استروئید اپیدورال برای دردهای مداوم کمر و گردن که به سایر داروها پاسخ نمی دهد توصیه می شود.

برای اکثر افراد، تزریق کورتیکواستروئید شروع سریع تسکین درد و بهبود تحرک را ایجاد می کند که معمولاً از 6 هفته تا 6 ماه طول می کشد. با این حال، در موارد نادر، در صورت عدم ادامه تزریق، درد ممکن است بدتر شود. 21 تزریق استروئید اپیدورال توسط FDA تایید نشده است و خارج از برچسب استفاده می شود.

 

 

مطالعه کنید: کمر درد ناگهانی و 8 دلیل مهم آن

 

 

کورتیکواستروئیدهای تزریقی شامل 18 مورد است:

متیل پردنیزولون
دگزامتازون
تریامسینولون

اثرات تسکین درد تزریق کورتیکواستروئید به طور معمول از 6 هفته تا 6 ماه طول می کشد، اما مدت زمان تسکین درد برای هر فرد متفاوت است.

برخی تحقیقات نشان می دهد که تزریق مفصل ساکروایلیاک (تزریق مستقیم به فضای بین پایه ستون فقرات و استخوان های لگن) ممکن است برای مدیریت کمردرد در بیماران مناسب موثر باشد.

کورتیکواستروئیدهای خوراکی برای درد کمر و گردن

در موارد نادر، مانند دوره های تشدید آرتریت پسوریاتیک یا آسیب حاد نخاعی، تجویز کوتاه مدت کورتیکواستروئیدهای خوراکی ممکن است توصیه شود. با این حال، استفاده طولانی مدت از این داروها به دلیل خطر عوارض جانبی و عوارض قابل توجه به طور کلی منع می شود.

کورتیکواستروئیدهای خوراکی مورد استفاده برای کمردرد و گردن عبارتند از:

پردنیزون
متیل پردنیزولون (Medrol Dosepak)
دگزامتازون

ناراحتی های گوارشی شایع است، بنابراین توصیه می شود برای جلوگیری از این عوارض، دارو را با شیر یا غذا مصرف کنید.

ملاحظات دوز برای استروئیدها: یک دوره کوتاه از استروئیدهای خوراکی معمولاً شامل شروع با دوز بالا، کاهش سریع به دوز پایین تر و در نهایت قطع دارو طی تقریباً 1 تا 2 هفته است.

استفاده از این داروها برای هر مدت زمانی، به ویژه در دوزهای بالا، قند خون را افزایش می دهد و افراد مبتلا به دیابت باید در حین مصرف کورتیکواستروئیدها به دقت تحت نظر باشند. نشان داده شده است که استفاده طولانی مدت باعث بدتر شدن سلامت استخوان و اختلال در فرآیندهای طبیعی التیام می شود.

قرص کمر درد، داروهای مخدری

داروهای مخدری مانع از انتقال سیگنال های درد در داخل سیستم عصبی می شوند. آنها برای درمان درد بسیار موثر هستند، اما به دلیل عوارض جانبی مخرب آنها (به عنوان مثال، آرام بخش، اختلال شناختی، و افسردگی تنفسی) و پتانسیل اعتیاد، مواد افیونی به صورت محافظه کارانه تجویز می شوند.

تحقیقات نشان می دهد که مواد افیونی برای دردهای غیر نوروپاتیک متوسط ​​تا شدید با التهاب کم بسیار مفید هستند.

مواد افیونی از نظر قدرت و قدرت متفاوت هستند و شدت درد به طور کلی تعیین می کند که کدام اپیوئید استفاده شود.

مواد افیونی ضعیف مانند کدئین، هیدروکودون و ترامادول برای دردهای متوسط ​​موثر هستند.
مواد افیونی قوی مانند مورفین، اکسی کدون و هیدرومورفون به طور موثر درد شدید و مداوم را کنترل می کنند.
توصیه ها برای تجویز ایمن مواد افیونی به طور مداوم در حال تغییر است، اما اتفاق نظر وجود دارد که همه داروهای این دسته (بدون در نظر گرفتن قدرت) با کمترین دوز موثر برای کوتاه ترین مدت ممکن استفاده شوند.

مواد افیونی برای درد مزمن (به مدت 12 هفته یا بیشتر)

تحقیقات نشان می‌دهد که وقتی از مواد افیونی در مدیریت طولانی‌مدت درد مزمن استفاده می‌شود، اثربخشی آن‌ها متوسط ​​است و خطرات اعتیاد و عوارض جانبی شدید اغلب از مزایای محدود آن بیشتر نیست.

هنگام در نظر گرفتن مواد افیونی برای مدیریت درد طولانی مدت، داروهایی که مدت طولانی تری از تسکین درد را ارائه می دهند و به دوز کمتری نیاز دارند ترجیح داده می شوند.

برای مثال:

مواد افیونی با رهش طولانی (ER) مانند OxyContin (فرمولاسیون ER اکسی کدون)، دارو را به آرامی در طی چند ساعت آزاد می کنند تا به مدت 8 تا 12 ساعت تسکین درد را ایجاد کنند.
چسب های ترانس درمال، از جمله فنتانیل و بوپرنورفین، مقدار کمی از دارو را در طی چند روز آزاد می کنند و باید هر 3 تا 7 روز یکبار استفاده شود.
مواد افیونی با مدت اثر طبیعی طولانی، مانند متادون، درد را تا 8 ساعت تسکین می دهند.
توصیه می شود نیاز مداوم به درمان با مواد افیونی را در فواصل منظم (مثلاً هر 3 ماه) ارزیابی کنید.

داروهای ضد درد موضعی

داروهای ضد درد موضعی درد موضعی مانند مفصل آرتروز یا درد عضلانی را کاهش می‌دهند و به صورت کرم، ژل، اسپری و چسب‌های پوستی در دسترس هستند.

داروهای ضد تحریک برای کمردرد و گردن

داروهای ضد تحریک، تحریک یا احساس خفیفی روی پوست ایجاد می‌کنند (معمولاً یک احساس سرد یا گرم)، که اعصاب را فریب می‌دهد تا سیگنال‌های غیردردناکی ارسال کنند و در نهایت درد در بافت عمیق‌تر را کاهش می‌دهد. 30

محصولات حاوی موادی مانند کافور و منتول باعث ایجاد احساس خنکی می شوند، در حالی که کپسایسین و متیل سالیسیلات اثرات هشدار دهنده دارند. 22 این محصولات عبارتند از:

یخی داغ (منتول و متیل سالیسیلات)
مرهم ببر (منتول و کافور)
کاپزاسین (کاپسایسین)

داروهای ضد تحریک برای تسکین موقت درد موثر هستند، اما علت اصلی یا آسیب را برطرف نمی کنند.

بی حس کننده های موضعی برای کمردرد و گردن

بی‌حس‌کننده‌های موضعی به‌طور موقت سیگنال‌های عصبی را در ناحیه‌ای که در آن اعمال می‌شود مسدود می‌کنند و برای تسکین درد یا ناراحتی، اثر بی‌حسی ایجاد می‌کنند.

لیدوکائین رایج ترین ماده فعال در بی حس کننده های موضعی است که برای کمردرد استفاده می شود و در محصولات OTC و نسخه ای موجود است، از جمله:

آسپرکرم لیدوکائین
لیدوکائین داغ یخی
سالونپاس لیدوکائین

اکثر این محصولات به صورت رول، کرم و پچ در دسترس هستند.

محصولات OTC حاوی بین 2٪ تا 4٪ لیدوکائین هستند، اما محصولات با غلظت بالاتر، مانند لیدودرم (5٪ لیدوکائین)، نیاز به نسخه دارند.

مشخصات ایمنی داروهای ضد درد
ایمنی داروهای مسکن بسته به مکانیسم دارو و روش تحویل متفاوت است. اکثر داروهای ضد درد زمانی که در دوزهای توصیه شده برای مدت کوتاهی استفاده شوند، ایمن و قابل تحمل هستند. با این حال، همه داروها خطر عوارض جانبی و عوارض جانبی جدی دارند.